Czekając na Męża, aż wróci z pracy...

Poniedziałek, 26 stycznia 2015 · dodano: 27.01.2015 | Komentarze 22

Mąż w pracy, a żona się bawi i dalej wyprzedza w zestawieniu kilometrów :) Brak średniej, czasu nie mierzyłam, licznik został odpięty :D Dłuugo zeszło na te 85km, może dlatego, że wiedziałam, że mam czas do 14 30. Kiepsko pedałuje się w kozakach, ale i w nich chwilowo było zimnawo, więc good choice. Wpadły 4 gmineczki!

Rozbawiło mnie to. Ale faktycznie jest taka rasa :D Ach ta finezja.


Poczułam coś wspólnego z nazwą miejscowości, więc musiałam pojechać obczaić. Znalazłam jedną willę bez oznaczenia miejscowości, rezerwat o ciekawej nazwie "Bórbagno Miałka". I trochę bruku. Ładnie.


Miejscami było 3x więcej śniegu. A miejscami zielone pola;).


Taki biały wierszyk. Refleksja moja: ciekawe czy zabicie zwierzyny uczy miłości, czy tylko zmarli śmiercią naturalną koledzy.


 Kali, a w sakwie trochę gaci i skarpetek Czerkawa - nawet na Syberii bym nie zmarzła :D Do końca nie wiedziałam co biorę - tylko gdzie te narzędzia?:D W tle jezioro Okunie, bardzo ładnie zamarznięte. Ciekawe jak tu jest wiosną/latem. Obecnie bardzo klimatycznie.


A na koniec krzywe szelfie :) Słońce chwilę przyświeciło. Zimno w czapę!!! Do zobaczenia ;)

Pokaż trasę GPS

Route 2 893 292 - powered by www.bikemap.net

Miasto

Środa, 21 stycznia 2015 · dodano: 22.01.2015 | Komentarze 0

Psychodeliczny trip

Niedziela, 18 stycznia 2015 · dodano: 18.01.2015 | Komentarze 14

Ze stresu dolega mi niemożność zaśnięcia i płytki sen, a jak sen jakiś jest, to musi być albo straszny albo psychodeliczny.

Dzisiejsza wycieczka również była jak sen. Najdziwniejsza, jaką miałam.
Nie mogłam wstać, walczyłam z sobą rano, ale na rower się zebrałam dopiero o 11. Miałam wyjść 7-8 :D Zaraz po wyjściu z domu padł mi telefon. Koszmarek mały, ale do przeżycia. ZDJECIA SĄ INTERNETOWE

Zabrałam mapę, cel i dystans nie były określone, choć wieczór wcześniej rysowałam sobie traski i znalazłam przy okazji śmiechaszkową nazwę miejscowości (Ruja) . Miałam zamiar pojechać do Świdnicy, pokręcić się po okolicy i wrócić. Jednak pedałowawszy, zamyśliłam się i przejechałam skręt. Nooo to ładnie - to nie mógł być przypadek. Lecę tak jak mnie podświadomość niesie. Zdjęć nie mam żadnych własnych, z racji braku jadła dla telefonu.

Pogoda im dalej od Wałbrzycha, tym ładniejsza - słońce przyświecało, choć było lekko mgliście. Strzegom. A, wstąpię sobie do Bazyliki św. Piotra i Pawła (Dziwne, że dyskont się nie postawił obok). Jak trwoga to do Boga. Dojeżdżam brukową kosteczką.Wchodzę, akurat msza, kazanie - część najciekawsza. Kask kładę na podłogę, ażeby nie pobrudzić majestatycznych ławek, i ażeby ludzie widzieli co za mną byli, aby było usprawiedliwienie dla mojego ubłoconego odzienia (srogo).

Na kazaniu ksiądz mowił o tym, że powinno się robić w życiu to, co Bóg dał jako talent, że powinno robić się to, co się kocha, bo inaczej człowiek staje się niewolnikiem.  Ale że też pasja to ciężka droga - w końcu z łac. passio - cierpienie, męka. Aż się wzruszyłam bo temat u mnie na czasie, o tym ostatnio myślałam. Ksiądz daje dzieci do mikrofonu, pyta się kim by chciały zostać. Jedna powiedziała, że dziennikarką, to powiedział, "no tylko żebyś prawdę pisała", heheszki i w ogóle. No i słychać w kościele, że szczególnie należy dbać o rozwój dzieci, są wrażliwe, i chłoną jak gąbka. Kurtyna opada, wychodzi szydło z worka, ksiądz dlategoż zachęca, aby babcie i dziadkowie, mamy i taty kupili dzisiejszą gazetkę koniecznie, bo tam jest więcej na ten temat, a w szczególności na temat hello kitty, ten kotek bez ust to zło.

Szczerze, to spodziewałam się jakiejś modlitwy w intencji pokoju na świecie, lecz nic takiego nie było.

Po czym gdy zostali wypuszczeni ministranci z tacami, ja powabnie zrobiłam odwrót, jak to ja, z przytupem i hałasem. Na zewnątrz słoneczko, niebieskie niebo - zdecydowanie wolę taki kościół. Szukam skrętu na drogę 345. Będę przejeżdżać nad autostradą!! Byłam na dobrym wyjeździe, ale się spłoszyłam, bo coś nie grało. Wróciłam się do głównej, wróciłam się na tę samą drogę i już grało.


Urzekła mnie ścieżka rowerowa.


Tak, to naprawdę ścieżka - widać po malowaniu ;(

Im dalej jechałam, tym mgliściej się robiło. Im dalej, tym puściej. 345 była drogą widmo dnia dzisiejszego. Pusty, miejscami ładny asfalcik, i pola po obu stronach. Ale przestawałam coraz bardziej zwracać uwagę na otoczenie, ponieważ pojawił się głód i pragnienie, kiedy ja akurat zaczęłam wjeżdżać na wioski. Pierwsza lepsza za autostradą - sklep obsadzony z zewnątrz przez 8 ochroniarzy w barwach maskujących, czerwonych na twarzy, bo zapewne jak mnie zobaczyli to się zawstydzili :D. O nie, nie wchodzę tam. Dotrwam do RUI  :D Dojechałam brukiem na jakieś pole i wszamałam co wzięłam i co bym nie pomyślała, że mam (jabłko +batonik). Wróciłam się i pognałam dalej. Bruk za brukiem podkładał się pod me koła. Rzymu się obywatelom zachciało....

Na pewnym skrzyżowaniu okazało się, że jestem tylko 18km od Legnicy. Brukowanym brukiem skręciłam na moją wymarzoną RUJĘ i mój wymarzony sklep. Oczywiście, jak to w życiu bywa, zostałam na bruku, ponieważ w siedzibie gminy RUJA nie było nic, prócz rzecz jasna bruku, Urzędu Gminy i przedszkola. Podeszłam do budynku urzędu, aby zobaczyć, czy nie ma jakiejś żywej duszyczki tam, co by wodą poratowała. Nikogo nie było. Zero sklepów spożywczych, wszędzie bruk i rozpadające się domostwa, zero ludzi, a na urzędzie gminy wisi majestatycznie bankomat. Rozwaliła mnie tabliczka pod wszystkimi innymi tabliczkami - Gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych w Rui. No to już wiadomo czemu w siedzibie gminy nie ma sklepu.



Rujo, nie zapomnę Cię. I ten Twój bruk. Słońca nie było, była szarość.

Podjęłam decyzję - spadam do Legnicy. Jakbym sił nie miała to wsiądę w pociąg. Zjechałam tym razem drogą gruntowo-błotną do Komornik, gdzie czekał na mnie bruk. Wypytawszy ludzi, którzy tu byli, a nigdzie indziej ich nie było, trafiłam na sklep. Pod sklepem zrobiłam furrorę, lecz jednak trafiło do mnie, że jestem raczej nienormalna. 65km dla typowego człowieka to naprawdę dużo. Jeden się spytał, a to nie można było prościej na Legnicę jechać? Zmieniłam temat, bo nie będę się tłumaczyć, że jestem tu tylko dlatego, że nazwa sąsiedniej wioski śmieszna. Pewnie nawet nie wiedzą, że śmieszna. Jeden z żulików stwierdza, że on jeździ tam..no...do Szczawna do tego... Makro! i Tesco! Bo jest dyrektorem handlowym. No jak jakiś sen psychodeliczny. W takich sytuacjach nie wiem co odpowiedzieć innego jak, "no to super". Jadę. Za szybko tracę siły po drodze, jest mi zi-zimno, jednak skutecznie, do czerwoności czasem, rozpala mnie bruk w następnych wioskach. SKĄD TYLE BRUKU??!! Gdzie ja jestem, co to za świat? Jaką symbolikę ma bruk? Mam dosyć....


Danie dnia - Bruk. Propozycja podania. W rzeczywistości zielska nie było, ani nasłonecznienia też już nie :(

Legnica, nareszcie. Na dworcu ostatecznie decyduję, czy wracam na kołach, czy pociągiem. Tylko 30 min czekania na pociąg. Na dworcu jeszcze bardziej się trzęsę - wszystkie ciuchy mokre. Na szczęście pociąg przyjeżdża 15 min wcześniej. Robi się ciemno. Dworzec nieprzystosowany do ograniczonych ruchowo. Jadę do Świdnicy. Zmieniam mokrą bluzę na suchy polar, a kurtkę, buffa i rękawiczki suszę na grzejniczku, jak ostatni cyrk na kółkach(szynach). Po drodze przyglądam się odbiciom w szybie, jak 3 latka terroryzuje swoich rodziców o mandarynkę, i jak dzielnie rodzice znieśli atak histerii. Jak się wygrzałam, pora było wysiadać. Wybrałam opcję powrotu do domu 25km pod górę. Przez spory kawałek jechałam tylko ze swoją lampką, sama, przecinając las. Krzyczałam głośno, że dam radę, że zdam egzamin, że dojadę do domu, wiecie ,motywacja w stylu "Kim jesteś? Jesteś zfycienscom!"

No i tak minął psychodeliczny dzień! W domu się rozbeczałam na parę sekund, bo zamiast redukcji stresu , jeszcze skubany wzrósł. Może dlatego, że się czas ostateczny zbliża. Psychodeliczny dzień, pod znakiem hello kitty, bruku i żuli. Jestem zmęczona, może dzisiejsza noc będzie lepsza.

4 gminy zdobyte - Ruja , Kunice , Udanin, Wądroże Wielkie

Pokaż trasę GPS

Route 2 887 806 - powered by www.bikemap.net

Pokaż trasę GPS

Route 2 887 829 - powered by www.bikemap.net

Tesco

Piątek, 16 stycznia 2015 · dodano: 16.01.2015 | Komentarze 0

Wiatr wieje już mniej, a ja dalej powolna...
Na szczęście słońce wesoło poświeciło :)

Miasto

Czwartek, 15 stycznia 2015 · dodano: 15.01.2015 | Komentarze 0

Do Lidla

Środa, 14 stycznia 2015 · dodano: 14.01.2015 | Komentarze 5

Rozweselacz dnia:
Czekam na światłach. Na drugi pas dojechało auto. Wszyscy z auta jak jeden mąż się odwrócili  w moim kierunku, razem z Panią z tyłu auta, kóra wyglądała bardzo podobnie do tej , takąże też minę miała:
http://demotywatory.pl//uploads/201302/1360183748_...

Dziś suchy asfalt. Wiatr nie odpuszcza. Do zobaczyska ;)

Pierwsza setka w 2015. SMOK!

Wtorek, 13 stycznia 2015 · dodano: 13.01.2015 | Komentarze 16

Od niedzieli wyczekiwałam dnia dzisiejszego. Cudowna pogoda wg. METEO spełniła się. Prawie bezchmurnie niebo, temp. min. 1,5st, temp. max 7st, tylko wmordęwind być musiał :P Z Głuszycy i do Głuszycy towarzyszył mi Mateusz, który skutecznie podkręcił moje tempo.

Smocza trasa :

Pokaż trasę GPS

Route 2 884 062 - powered by www.bikemap.net

Wywrotka x3 na szklance (Unisław-Rybnica). Jeszcze lód nie stopniał.



PKP Głuszyca - sweetfocia z rowerem.


Widoczek w Głuszycy.



Mezimesti - ulubiona miejscówka do odpoczynku i szamania zapasów.



Ku przestrodze - Vernerovice.

Do szkoły i z powrotem+załatwianie spraw

Poniedziałek, 12 stycznia 2015 · dodano: 12.01.2015 | Komentarze 4

Doprowadziłam powoli rower do używalności - wyczyściłam go, nasmarowałam, wypieszczochałam. Aż mu szprychy się trzęsły z radości :)

Wizyta w sklepie rowerowym przyniosła wymianę wszystkich klocków, linki hamulcowej, regulację.

Do pełnej przyjemności jazdy brakuje mi :
-zamontowania błotników (cholery nie chcą wejść),
-baterii w latarce,
-mniejszego wiatru :////.

Wkrótce nie będę miała już żadnych wymówek :D

Opony Schwalbe mi jednak ciążą , ale z montażem fabrycznych Kenda (jedna dziurawa ale załatam) poczekam na cieplejsze dni.
Jedna kurtka naprawiona, Softshell jest w naprawie, trochę ociepli się , zrobię co muszę, pryskam w siną dal :)

Powoli myślę nad wzięciem udziału w większych zawodach... czego się boję, to tego, że studia i ewentualnie praca dodatkowa mi nie pozwolą na trenowanie tak jak sobie myślę, albo, że nie będzie zbytnio funduszy na wpisowe. Leniwie rozpoczęłam rok, nie mam nawet 100km na koncie. Miałam dużą przerwę w długich dystansach. Boję się, że trasa zawodów będzie zbyt wymagająca, że nie starczy mi czasu do przygotowań. Twarda ze mnie bestia, ale kiepski organizator czasu, czas zawsze mi przez palce przeciekał.

20.01. będzie po wszystkim - będę mogła już podkręcać kondycję. I oby ten wiatr odpuścił....

Na Glinik, do biedronki, i z powrotem

Sobota, 10 stycznia 2015 · dodano: 10.01.2015 | Komentarze 3

Znów wiater mnie denerwował... Jadąc w kierunku Boguszowa obrywałam w twarz, będąc niewinną. Potem wiater zmienił zdanie, a właściwie to ja zmieniłam kierunek - pomagał mi gdy wracałam, akurat jak jechałam z górki , kiedy usilnie starałam się hamować (mokro stromo i dziurawo). Skutek był ledwie odczuwalny. Moje hamulce dziwnie metalicznie piszczały, przednie i tylne, wówczas się zorientowałam, że brakuje mi piątej klepki. No i jestem w domu ;) Chociaż było ciepło, teraz jest mi zimno :)

W biedronce kupiłam chusteczki do tyłków niemowląt - delikatna formuła do dzieci jest idealna do czyszczenia łańcucha z soli, błota pośniegowego zmieszanego z zaschniętym smarem i rdzą. Schodzą jak marzenie ;)

Do szkoły i z powrotem

Piątek, 9 stycznia 2015 · dodano: 09.01.2015 | Komentarze 6

Błoto pośniegowe i silny wiatr dzisiejszymi zmorami.

Co mnie rozwaliło: wjeżdżam na skrzyżowanie, światło zielone, wyprzedza mnie auto. Jadąc między dwoma pasami, przybliża się do mnie, szyba ulega opuszczeniu i małżeństwo się pyta jak dojechać na dworzec :D  Nie skonkretyzowali jaki, więc ich pokierowałam z pewną dozą adrenaliny na środku skrzyżownia, na ten , co większość ludu na nim wsiada - Wałbrzych Miasto. Mając już święty spokój , ujechałam może 1km, kiedy znów mnie dogonilli - niezadowoleni , że pokierowałam ich w stronę parku (?), a oni się ludzi pytali i pokierowali ich w stronę Podgórza. Tym razem wysyłałam ich na Wałbrzych Główny (który nie jest taki główny), dałam szybką wskazówkę, jednocześnie pilnując, ażebym nie przetarła bok auta :D Szaleni...ale mili :D